موزه زندان (اولوجانلار) آنکارا

موزه زندان (اولوجانلار) به دنبال تاسیس جمهوری ترکیه در سال 1923 در سال 1925 ساخته شد. بنابراین نگاهی به تاریخ این زندان به معنای تحلیل تاریخ سیاسی ترکیه است، زیرا بسیاری از زندانیان سیاسی در این زندان حبس شده بودند. تقریبا غیرممکن است نام همه زندانیانی را ذکر کنیم که ناعادلانه حبس شده اند و در معرض شکنجه یا اعدام قرار گرفتند. این زندانیان شامل نمایندگان پارلمانی مانند عثمان بلوکباشی، نخست وزیرانی مانند یولِنت اسویت، شاعران معروفی مانند ناظم حکمت و احمد عارف، روزنامه نگارانی مانند کانیت آرکایورک، کارگردانانی مانند ییلماز گونی و رهبران انقلابی مانند دنیز گزمیش هستند. بخش های تاریخی خاصی در این زندان طی شده اند تا توجه همه کشور به آن جلب شود و تحلیل آنها مهم است. به دنبال مداخله نظامی در سال 1971، ارتش ترکیه یک دولت تکنوکرات تشکیل داد که به اصلاح قانون اساسی، محدود ساختن آزادی های شهروندان و آغاز کمپینی در مقابل جنبش انقلابی جوانان در ترکیه دستور داد. سه رهبر معروف ارتش آزادی بخش مردمی ترکیه در زندان “Ulucaklar” زندانی شده و حقوق آنها نقض شد. دادگاه رای به اعدام آنها صادر کرد و دنیز گزمیش، یوسف اصلان و حسین اینان در تاریخ 6 می 1972 اعدام شدند. پس از کودتای نظامی 1980، اردال ارن (17) یک دانش آموز دبیرستانی چپ گرا در این مکان زندانی شد. در 18 دسامبر 1980 پس از اینکه وی به سن قانونی 18 سال رسید اعدام شد زیرا اعدام افراد زیر 18 سال ممنوع بود. یکی از ظالمانه ترین بخش های تاریخ این زندان در 26 دسامبر 1999 رخ داد. به منظور افزایش سطح انزوا، ارتش تصمیم گرفت زندانیان سیاسی را از بخش ها به سلول ها منتقل نماید و در این زمان درگیری خونینی در زندان شکل گرفت که یکی از خونبارترین حوادث زندان های ترکیه است که عمدتاً زندانیانی را شامل می شد که در برابر این انتقال مقاومت کرده بودند. دولت این عملیات را بازگشت به زندگی نامید اما زندانیان به آن روز زندانیان 19 دسامبر می گویند. زمانی که عملیات در زندان به پایان رسید، 10 زندانی کشته و صدها نفر زخمی شده بودند. در سال 2000 پارلمان ترکیه کمیته تحقیق تشکیل داد تا در مورد این اقدام تفحص کنند. این گزارش تائید کرد که زندانیان با سلاح گرم یا خشونت فیزیکی کشته شدند و در زندان کشتار رخ داده است. این کمیته همچنین درخواست مجازات عاملین را ارائه نمود.